Goed bedoeld

Hij begreep niet direct hoe die steen op zijn kop gevallen was.  Was het gebeurd terwijl hij breed geeuwde, zijn hoofd lichtjes naar achteren gebogen met de hand voor de mond en de ogen heel eventjes had dichtgeknepen?  Was het een onoplettendheid of was hij afgeleid geweest?  Feit was dat na een korte doffe klap, gevolgd door kort gehobbel, een man  over de motorkap en de neer geklapte voorruit rolde en in zijn schoot en vervolgens in de passagierszetel terecht kwam.  Het korte en hoge “auw” dat erop volgde gaf alles een cartooneske uitstraling.

Hij was al op de rem gaan staan en de wagen – een moderne sportieve cabriolet – stond enkele meters verder stil.  Hij reed niet hard.  Het was een achterafstraatje, te bochtig en te smal voor hoge snelheden, met een snelheidsbeperking van 30 kilometer per uur.  De grootste snelheidswoekeraar zou er nauwelijks harder kunnen rijden.  Dat was een geluk bij een ongeluk, zo bedacht hij.

Hij monsterde de onverwachte passagier.  Ergens midden de twintig, slordig gekleed in een oude jeans en een vuil hemd onder een gescheurde jas.  Een bos lange bruine haren en een baard van een week.

“Alles OK?” vroeg hij de man terwijl deze probeerde recht te komen. Een tweede korte hoge “auw” was de enige reactie.  Met enig gewroet slaagde hij er in de man rechtop in de passagiersstoel te krijgen. “Goed, je leeft nog” constateerde hij nerveus, “Ik rij je direct door naar de spoedgevallen, dat is maar vijf minuutjes van hier.  Zal dat gaan?”

            
         

        

Meer info over Het uur van de tractor kan u hier vinden

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Terug naar boven