De gestolen drol

podcast wolfgang C. Lupus

Er is een drol gestolen in België.  Niet zomaar een drol, een koninklijke drol, of, tenminste, de drol van de koningin.  De koningin der badsteden, Oostende.  Een of andere onverlaat heeft besloten dat hij, na het nuttigen van meerdere benevelende consumpties de weg naar huis niet meer kan vinden.

De oplossing wordt dan ook al snel aangedragen door de gemeenschap.  Een verdwaalpaal.  Zo’n spuuglelijk ding (indien we het ‘windmolen zouden noemen’, zou niemand het in zijn achtertuin willen hebben staan) dat kinderen moet helpen de weg naar hun ouders terug te vinden op het strand. En daar kiezen wij een drol voor.

Moest het een windmolen zijn, actie comités zouden als paddenstoelen uit de grond schieten!  Burgerbewegingen zouden van zich doen spreken.  Liefhebbers van artistieke bezigheden zouden de lelijkheid ervan aanklagen.  Milieubewegingen zouden wel een of ander zeldzaam biotoop vinden om te beschermen.  Kortom, er zou een hele volksbeweging uit groeien en – wie weet – een nieuwe politieke partij om het leven van burgervader Tommelein zuur te maken.

Maar zie, een of andere onverdroten middernachtelijke wandelaar (of zwiemelaar) heeft in een klap beide problemen opgelost voor ons en zo ook de gemeenschap bergen tijd geld en energie uitgespaard.

Met een zaag en een zatte kop (waarschijnlijk) velde hij het onding, plaatste het waarschijnlijk op zijn schoorsteen om aldus elke avond ongehinderd de juiste deur open te beuken en zich te rusten te leggen.

Maar wat zal die arme man nu doen?  Op de schoorsteen kan niet meer.  Met de klacht en de nieuw verworven bekendheid van het lachende kakske, zou het ook de buren – beneveld of niet – ook wel gaan opvallen.

Wat doe je dan met zo een ding?  Op je kast zetten?  Een stront op de kast is eens iets anders dan een onnozel postuurke van een herdersjongen.  In de tuin, tussen de kabouters en de windmolens zal het ook niet staan.  Een cadeau kan je er evenmin van maken.  Wie geeft een ander nu een drol cadeau voor de verjaardag?

Ondanks de dienst die hij de ouders bewezen heeft die op die plaats op het strand vertoeven, vrees ik dat hij er geen kant mee uit kan.  Jawel, een dienst.  Wie gaat nu fier nadien vertellen dat jullie afgesproken hadden aan de stront op het strand?  Niet echt een verhaal om na de vakantie op school te vertellen lijkt mij.

Maar niet gewanhoopt, misschien kan hij het composteren en zullen ergens in een wijk in Oostende de rozen net wat roder bloeien dan elders.

PS, bent u van Nederland en kan u zich het belang dat wij Belgen hechten aan onze kakskes niet voorstellen? Hier kan u het originele artikel lezen over de diefstal van het kakske dat, mits we niet oppassen, de hoogtes van de diefstal van de panelen van de rechtvaardige rechters van het Lam Gods zal benaderen.

Lees over de diefstal

podcast wolfgang C. Lupus

Liever luisteren dan lezen? Volg de podcast

Podcast ook beschikbaar via

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Terug naar boven